Πώς διακρίνονται τα σαρκώματα της μήτρας;
Τα σαρκώματα της μήτρας περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
1.Λειομυοσάρκωμα
2.Ενδομητροειδές σάρκωμα του στρώματος
3.Αδιαφοροποίητο σάρκωμα του ενδομητρίου
4.Αδενοσάρκωμα
Παρόλο που τα καρκινοσαρκώματα παραδοσιακά συμπεριλαμβάνονταν σε μελέτες που αφορούσαν σαρκώματα της μήτρας, είναι πλέον γνωστό ότι πρόκειται για επιθηλιακούς και όχι μεσεγχυματικούς όγκους. Η πλειοψηφία των διαγνώσεων των λειομυοσαρκωμάτων (LMS) της μήτρας γίνεται τυχαία μετά από υστερεκτομή για πιθανό ινομύωμα.Η συχνότητα των LMS μετά από Ο.Υ. για πιθανό ινομύωμα είναι περίπου 0,5%.
Το αδιαφοροποίητο σάρκωμα του ενδομητρίου είναι μια επιθετική νόσος με αυξημένη μεταστατική δυνατότητα. Σε νεαρές αδύνατες ασθενείς με νόσο χαμηλού σταδίου θα πρέπει λοιπόν να εκτιμάται η αναγκαιότητα μιας πιο επιθετικής θεραπευτικής προσέγγισης.
Σε υποψία σαρκώματος της μήτρας η αντιμετώπιση θα γίνεται σε συνεργασία με το ογκολογικό συμβούλιο.
Πώς διαγιγνώσκονται;
Είναι δύσκολο να γίνει διαφορική διάγνωση ενός άτυπου εκφυλισμένου λειομυώματος από ένα σάρκωμα αλλά ύποπτα χαρακτηριστικά όπως αυξημένη αγγείωση και ταχεία μεταβολή του μεγέθους ιδιαίτερα σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν.
Η διερεύνηση πρέπει να συμπεριλαμβάνει τα παρακάτω:
- Ιστολογική εξέταση συμπεριλαμβανομένων οιστρογονικών και προγεστερονικών υποδοχέων
- CT θώρακος, άνω και κάτω κοιλίας
- MRI κάτω κοιλίας για περαιτέρω αξιολόγηση ώστε να εκτιμηθεί η εξαιρεσιμότητα της νόσου
- Μετεγχειρητική επανασταδιοποίηση με CT θώρακος, άνω και κάτω κοιλίας αν δεν υπάρχει προεγχειρητική απεικόνιση.
Πώς σταδιοποιούνται;
Η νέα σταδιοποίηση της FIGO 2009 περιγράφεται παρακάτω.
Λειομυοσάρκωμα
Στάδιο I: Ο όγκος περιορίζεται στη μήτρα
Στάδιο ΙΑ: < ή =των 5cmσε διάσταση
Στάδιο ΙΒ:>των 5cm σε διάσταση
Στάδιο II: Ο όγκος επεκτείνεται πέραν της μήτρας αλλά εντός της πυέλου
Στάδιο ΙΙΑ: Ο όγκος καταλαμβάνει τα εξαρτήματα της μήτρας
Στάδιο ΙΙΒ: Ο όγκος καταλαμβάνει ιστούς της πυέλου
Στάδιο ΙΙΙΑ: 1 εστία
Στάδιο ΙΙΙΒ: >1 εστία
Στάδιο ΙΙΙC: Μετάσταση σε λεμφαδένες
Στάδιο IV:
IVA: Διηθεί ουροδόχο κύστη ή έντερο
IVB: απομακρυσμένες μεταστάσεις (συμπεριλαμβανομένων πυελικών και βουβωνικών λεμφαδένων, εξαρτημάτων, πυέλου και κοιλιακών ιστών)
Ενδομητροειδή στρωματικά σαρκώματα και αδενοσαρκώματα της μήτρας
Στάδιο I: Ο όγκος περιορίζεται στη μήτρα
Στάδιο ΙΑ: Ο όγκος περιορίζεταιστο ενδομήτριο / ενδοτράχηλο
Στάδιο ΙΒ: Εισβάλει <1/2 του μυομητρίου
Στάδιο ΙC: Εισβάλει > ή = ½ του μυομυτρίου
Στάδιο II: Ο όγκος επεκτείνεται πέραν της μήτρας αλλά εντός της πυέλου
Στάδιο ΙΙΑ: Ο όγκος καταλαμβάνει τα εξαρτήματα της μήτρας
Στάδιο ΙΙΒ: Ο όγκος καταλαμβάνει ιστούς της πυέλου
Στάδιο ΙΙΙ: Ο όγκος διηθεί ιστούς της κοιλίας
Στάδιο ΙΙΙΑ: 1 εστία
Στάδιο ΙΙΙΒ: >1 εστία
Στάδιο ΙΙΙC: Μετάσταση σε λεμφαδένες
Στάδιο IV:
IVA: Διηθεί ουροδόχο κύστη ή έντερο
IVB: Απομακρυσμένες μεταστάσεις (συμπεριλαμβανομένων πυελικών και βουβωνικών λεμφαδένων, εξαρτημάτων, πυέλου και κοιλιακών ιστών)
Πώς αντιμετωπίζονται;
Χειρουργείο
- Ολική Υστερεκτομή
- Συνήθως η διάγνωση τίθεται μετά από Ο.Υ.Μ.Ε.
- Σε υποψία σαρκώματος να αποφεύγεται λαπαροσκοπική εξαίρεση και τεμαχισμός του όγκου
- Λεμφαδενικός καθαρισμός αναλόγως του ιστολογικού τύπου
Επικουρική ΑΚΘ
Μετεγχειρητική ΑΚΘ συνήθως δε προτείνεται μετά από ολική εξαίρεση του σαρκώματος της μήτρας.
Η τοπική υποτροπή μπορεί να μειωθεί και έχει ρόλο σε τοπικά προχωρημένη νόσο. Τα δεδομένα που προέκυψαν από την EORTC, μια τυχαιοποιημένη μελέτη σε ασθενείς με λειομυοσαρκώματα, στρωματικά σαρκώματα του ενδομητρίου (και καρκινοσαρκώματα) δεν έδειξαν καμία βελτίωση στη συνολική επιβίωση ή στην επιβίωση ελεύθερης νόσου, σε ασθενείς με ολική εξαίρεση της νόσου.
Σε ασθενείς με διήθηση του ορογόνου της μήτρας ή επέκταση σε παρακείμενους ιστούς, η ακτινοθεραπεία έχει θέση.
Στις περιπτώσεις όπου ο όγκος έχει επεκταθεί στους κολπικούς θόλους, μπορεί να γίνει σύσταση πυελικής ΑΚΘ μαζί με βραχυθεραπεία.
Επικουρική ΧΜΘ
Η επικουρική ΧΜΘ συνήθως δε συστήνεται. Έχει θέση σε επιλεγμένες περιπτώσεις με διάγνωση λειομυωσαρκώματος μήτρας όπου ο όγκος έχει διηθήσει τον ορογόνο ή υπάρχουν στοιχεία ρήξης του κατά την εκτομή.
Σε επιλεγμένους υψηλού κινδύνου ασθενείς μπορεί να χρησιμοποιηθεί επικουρική ΧΜΘ (δοξορουβικίνη και ιφωσφαμίδη ή γεμσιταμπινή και δεξοταξέλη).
Η επικουρική ορμονική θεραπεία έχει θέση σε περιπτώσεις που αποδεικνύεται υψηλή έκφραση σε υποδοχείς ER/PR.
Που μπορώ να βρω περισσότερες πληροφορίες;
