Αναίμακτη Χειρουργική
Ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε εγχείρηση για αφαίρεση νεοπλασμάτων, κατά την οποία δεν υπήρξε αιμορραγία και δεν απαιτήθηκε μετάγγιση, είχαν καλύτερη μακροπρόθεσμη εξέλιξη, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες. Ιδιαίτερα στους ογκολογικούς ασθενείς, η μετάγγιση αίματος αυξάνει τη συχνότητα υποτροπών. Για την αναίμακτη χειρουργική απαιτείται μεγάλη εμπειρία και πολύ λεπτή χειρουργική τεχνική εκ μέρους του ιατρού.
Η αναίμακτη ιατρική αποτελεί επιλογή όλο και περισσότερων ιατρικών κέντρων στον κόσμο. Δεν απευθύνεται μόνο στους ασθενείς οι οποίοι για λόγους θρησκευτικούς αρνούνται τις μεταγγίσεις και το δικαίωμα της επιλογής τους πρέπει να γίνει σεβαστό, αλλά και σε όλους όσοι δεν επιθυμούν τη μετάγγιση.
Ο Δρ. Χρήστος Ιαβάτσο εφαρμόζει την αναίμακτη χειρουργική και τάσσεται κατά των άσκοπων μεταγγίσεων. Η ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος στο χειρουργείο, απαιτεί ταχύτητα και δεξιότητα χειρουργικών χειρισμών, ελάχιστα επεμβατικές πράξεις όπου αυτές είναι εφικτές, σύγχρονα αιμοστατικά εργαλεία και αντίστοιχη προετοιμασία, εξοπλισμός και εμπειρία ολόκληρης της ομάδας του χειρουργείου.
Η πρακτική της αναίμακτης ιατρικής και χειρουργικής, η οποία αποτελεί την μοναδική επιλογή για ορισμένους ασθενείς, είναι σχετικά νέα.
Αναπτύχθηκε εξαιτίας της επιθυμίας περιορισμού της απώλειας αίματος και της ανάγκης για μετάγγιση αίματος και των παραγώγων του, δεδομένου ότι οι αλλογενείς μεταγγίσεις αίματος έχουν ιστορικά συνδεθεί με κινδύνους και επιπλοκές.
Μερικές από αυτές έχουν μετριαστεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ κάποιες άλλες είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν.
Επιπλέον, οι μεταγγίσεις αίματος είναι δαπανηρές και η παροχή αίματος είναι περιορισμένη.
Τα στοιχεία δείχνουν δε ότι ένας μεγάλος αριθμός ασθενών που μεταγγίζονται σήμερα δεν μπορεί να έχει απτά οφέλη από τη μετάγγιση.
Αν και για τους περισσότερους ανθρώπους ο όρος αυτός σημαίνει την αποφυγή της μετάγγισης αίματος από δότη, στην πραγματικότητα η πρακτική της αναίμακτης ιατρικής και χειρουργικής απαιτεί την εξισορρόπηση των κινδύνων και των πλεονεκτημάτων που μπορεί να προσφέρει η αποφυγή της μετάγγισης, τη γνώση ενός ευρέος φάσματος τεχνικών και μεθόδων για την ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος και τη χρήση αυτόλογων εναλλακτικών μεθόδων.
Σαφώς, όμως, η κεντρική φιλοσοφία είναι η αποφυγή της μετάγγισης αίματος με την ταυτόχρονη φροντίδα για καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Έχοντας αυτόν τον στόχο, αναζητήθηκαν από τους επιστήμονες πρακτικές λύσεις για τον περιορισμό των προβλημάτων και επιπλοκών που απορρέουν από μια μετάγγιση αίματος.
Αφορμή για την εύρεση εναλλακτικών στη χρήση αλλογενούς αίματος αποτέλεσαν οι ασθενείς που αντιτίθενται στη λήψη αίματος ή των υποπροϊόντων του ως μέρος της ιατρικής τους περίθαλψης.
Πολλοί, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αρνούνται λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, ενώ άλλοι λόγω προβλημάτων υγείας, της γνώσης των πιθανών επιπλοκών ή άλλων προσωπικών πεποιθήσεων.
Μετά από χρόνια ερευνών, η αναζήτηση έχει αποδώσει πλέον καρπούς και είμαστε σε θέση να προσφέρουμε, και στους ασθενείς που υποβάλλονται σε γυναικολογικές επεμβάσεις, ασφαλείς και αποτελεσματικές χειρουργικές τεχνικές, χωρίς μεταγγίσεις.
Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μειώσουμε τους κινδύνους που πηγάζουν από αυτές και να βελτιστοποιήσουμε την έκβαση της επέμβασης και την πορεία των ασθενών που οι ανάγκες ή οι επιθυμίες τους αποκλείουν τη μετάγγιση.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω εφαρμογής διεθνών προτύπων φροντίδας που στοχεύουν στη διαχείριση του αίματος των ίδιων των ασθενών, δηλαδή τη χρήση επιστημονικών μεθόδων για τη μείωση της αναιμίας, της περιεγχειρητικής διατήρησης του αίματος, της χειρουργικής αιμόστασης και αν είναι εφικτό της χρήσης φαρμάκων.
Οι στόχοι αυτοί μπορούν να επιτευχθούν μέσω τριών πυλώνων, οι οποίοι είναι σημαντικοί για την καινοτόμο και ασθενοκεντρική προσέγγιση:
α) τη βελτιστοποίηση της ερυθροποίησης του ασθενούς,
β) την ελαχιστοποίηση της αιμορραγίας, και
γ) τη βελτιστοποίηση και αξιοποίηση της φυσιολογικής ικανότητας ενός ατόμου να διαχειρίζεται την αναιμία.
Κάθε ένα από αυτά τα τρία βασικά σημεία είναι μια στρατηγική ενάντια σε οποιαδήποτε κατάσταση θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπιθύμητα αποτελέσματα και να προκαλέσει απώλεια αίματος απαιτώντας τη χρήση αλλογενούς μετάγγισης.
Επιστημονικά στοιχεία από κλινικές μελέτες έχουν καταδείξει ότι η σωστή διαχείριση του αίματος προσφέρει πολλαπλά οφέλη στην υγεία των ασθενών.
Ειδικότερα, όσοι αποφεύγουν τις μεταγγίσεις αναρρώνουν ταχύτερα και επανέρχονται γρηγορότερα στις καθημερινές δραστηριότητές τους.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι έχουν λιγότερες διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές επιπλοκές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η καρδιακή προσβολή και το εγκεφαλικό, όπως και οι λοιμώξεις.
Έχουν δε μειωμένο κίνδυνο ανοσολογικών επιπλοκών και αλλεργικών αντιδράσεων, μικρότερη έκθεση σε ιούς και λοιμώξεις που μεταδίδονται από το αίμα.
