Τι είναι τα ινομυώματα;
Αποτελούν την πιο συχνή ανωμαλία της μήτρας. Είναι καλοήθεις όγκοι. Απαρτίζονται από διογκωμένες λείες μυικές ίνες και ινώδη συνδετικό ιστό. Το μέγεθος τους κυμαίνεται από λίγα χιλιοστά μέχρι πολλά εκατοστά.
Πόσο συχνά είναι;
Τέσσερις στις δέκα γυναίκες (έως και το 70%, σύμφωνα με μερικές μελέτες) παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα ινομύωμα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων εκδηλώνονται στην αναπαραγωγική ηλικία και κυρίως στις ηλικίες 35-45 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστούν νωρίτερα ή αργότερα και μέχρι την εμμηνόπαυση αφού μετά από αυτή υποχωρούν.
Ποια είναι η προέλευσή τους;
Η ακριβής αιτία τους δεν είναι γνωστή. Τα αίτια που προκαλούν τα ινομυώματα είναι η κληρονομικότητα σε συνδυασμό με τα αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων. Το ποσοστό εμφάνισης της νόσου είναι διπλάσιο στις έγχρωμες γυναίκες σε σχέση με τις λευκές. Τα ινομυώματα παρουσιάζουν αυξημένη συχνότητα στις παχύσαρκες γυναίκες.
Πού εντοπίζονται μέσα στη μήτρα;
Διακρίνονται σε:
– υπορρογόνια ινομυώματα που εντοπίζονται κάτω από τον ορογόνο χιτώνα, στην εξωτερική επιφάνεια της μήτρας.
– μισχωτά, τα οποία συνδέονται με τη μήτρα με ένα παχύ ή λεπτό μίσχο.
– ενδοσυνδεσμικά που επεκτείνονται στους συνδέσμους της μήτρας.
– ενδοτοιχωματικά ινομυώματα που εντοπίζονται μέσα στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας.
– υποβλεννογόνια τα οποία μέσα στην κοιλότητα της μήτρας. Αυτά συνήθως δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα, όπως αιμορραγίες και υπογονιμότητα.
– τεχθέντα ινομυώματα, τα οποία αποτελούν υποβλεννογόνια ινομυώματα με μίσχο που προβάλλουν από το τραχηλικό στόμιο προς τον κόλπο.
Με ποια συμπτώματα παρουσιάζονται;
Μία γυναίκα μπορεί να έχει ένα ή πολλά ινομυώματα τα οποία μπορεί να προκαλούν συμπτώματα ή να είναι εντελώς ασυμπτωματικά.
Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν:
– Μεγάλη αιμορραγία/αναιμία ή πόνος κατά την έμμηνο ρύση.
– Αιμορραγία και πόνος στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο εμμήνων ρύσεων.
– Αίσθημα βάρους χαμηλά στην κοιλιά.
– Συχνουρία όταν το ινομύωμα πιέζει την ουροδόχο κύστη.
– Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή.
– Προβλήματα γονιμότητας όπως αδυναμία σύλληψης, πολλαπλές αποβολές, πρόωρη έναρξη του τοκετού.
Πώς διαγιγνώσκονται;
– Κλασική γυναικολογική εξέταση
– Διακολπικό ή διακοιλιακό υπερηχογράφημα, το οποίο εντοπίζει τον αριθμό των ινομυωμάτων, το μέγεθος, αλλά και τη θέση τους στη μήτρα.
Υστεροσαλπιγγογραφία εάν κρίνεται απαραίτητο.
Σε περίπτωση πολλαπλών ινομυωμάτων, όταν απαιτείται χειρουργική θεραπεία, συνιστάται πριν από την αντιμετώπισή τους μαγνητική τομογραφία πυέλου (MRI) με σκοπό την πιο λεπτομερή χαρτογράφησή τους.
Πώς αντιμετωπίζονται;
– Συντηρητικά: Με απλή υπερηχογραφική παρακολούθηση ανά εξάμηνο ή χρόνο αναλόγως των ενδείξεων και της ηλικίας της ασθενούς.
– Φαρμακευτικά με τη χρήση ενέσιμων GnRH αναλόγων μία φορά το μήνα ή κάθε τρεις μήνες προκαλώντας τεχνητή εμμηνόπαυση και συρρίκνωση του ινομυώματος.
Οι συντηρητικές μέθοδοι δε θεραπεύουν τα ινομυώματα αλλά παρέχουν ανακούφιση από τα συμπτώματά τους ή/και μειώνουν το μέγεθός τους.
– Χειρουργικά:
Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει ινομυωματεκτομή ή υστερεκτομή αναλόγως των ενδείξεων και μπορεί να πραγματοποιηθεί ανοιχτά, λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά.
Λαπαροσκοπική εκπυρήνιση
Ρομποτική εκπυρήνιση
